بزرگ‌ترین چالش توسعه شهری در قرن ۲۱ حل مشکلات به وجود آمده حاصل از رشد سریع جمعیت شهرنشین است.اگرچه مناطق شهری مرکز نوآوری و توسعه بوده‌اند، اما بستر مشکلات کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی نیز هستند.آنچه امروزه مشکلات شهری را دوچندان کرده است، رویارویی شهروند فرامدرن با شهر عصر صنعتی(مدرن) است. شهر عصر صنعتی دیگر ظرفیت لازم برای پاسخگویی به نیازهای شهروندان عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات (انقلاب چهارم) را ندارد. امروزه جهت رسیدن به اهداف توسعه پایدار و حل مسائل اجتماعی، اقتصادی، زیست‌محیطی، کالبدی و مدیریتی شهرها استفاده از رویکردهای صنعتی مقرون‌به‌صرفه و کارآمد نیست، چراکه نیازها و مسائل در این عصر متفاوت با شرایطی است که رویکردهای عصر صنعتی در آن گسترش‌یافته‌اند. انتشار گزارش اهداف هزاره سوم توسعه پایدار (۲۰۱۵) با افق ۲۰۳۰ (۱۷ هدف اصلی و ۱۶۹ هدف فرعی)، نیز حاکی از اهمیت و تغییر موضوعات و اولویت‌های توسعه پایدار در عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات است. بنابراین مطالعه محققان شهری امروزه متمرکز بر دستیابی به تعادل بین حفظ نوآوری شهری و توسعه اجتماعی اقتصادی و جلوگیری از تأثیرات منفی آن است. با چنین روندی، برنامهریزان، نوآوران و محققان شهری بر روی مسائلی باید تحقیق کنند که ابداعات و نوآوری‌ها بخصوص درزمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات را به ابعاد فیزیکی، فنّاورانه، اجتماعی و سیاسی زندگی همگون شهری پیوند دهند. زیرا که هدف آن‌ها ایجاد شهرهایی با عملکرد مناسب، کارآمد، پایدار و هوشمند تر است. بدین منظور در عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات بشر به دنبال حل مسایل مختلف شهری بخصوص زیست محیطی به کمک فناوری اطلاعات و ارتباطات برآمده است. توجه به آینده در کنار وضع موجود در جهت حل مسایل شهری و بهبود کیفیت زندگی و توجه به ابعاد پایداری در تمام سطوح شهری با استفاده از ابزارهای نوین جمله فناوری اطلاعات و ارتباطات ضروری است. بنابراین علاوه بر مسائل مطروحه فوق، یکی از چالش‌های پیش روی برنامه ریزان و متخصصان شهری نه تنها حل مسائل کنونی، بلکه آمادگی برای دنیای پیش روی بخصوص عدم قطعیت‌هایی همانند ویروس کرونا برای شهر و شهروندان هست. لذا، چنین امری نیازمند شناخت شهرهای اینده است که باید بر اساس آمارهای دقیق و درک بهتر از الگوها و روندهای تغییرات شهری صورت بگیرد. برای مقابله و آمادگی نسبت به مشکلات آتی و حل مسائل فعلی، مطالعات آینده شهری در سراسر جهان کلید خورده است. اگرچه آینده نوشته نشده است، اما می‌توان با پژوهش در آن، آینده را ترسیم کرد. امروزه سرعت تغییرات شهری آن چنان سریع است که رسیدن به اهداف با روش‌های سنتی کارایی خود را از دست داده است. بنابراین مطالعه ویژگیهای شهرهای آینده جهت پیش‌بینی وضعیت در افق‌های مشخص ضروری است. شرایط جدید جهانی فرصتهای بی‌شماری برای جوامعی که برای دورنگری اهمیت قائل‌اند، ایجاد کرده است، اما برای جوامعی که از شناخت آینده بهره‌ای نبرده‌اند، این شرایط جدید حاوی تغییرات عمیق و درهم شکسته شدن فاجعه وار ساختار آن‌ها است. در این میان کشور ایران، شهرها و مناطق سکونتی آن نیز از یک سو بامسایل عمده اقتصادی، اجتماعی، فناوری و زیست‌محیطی، حمل‌ونقلی، حکمروایی، زیرساختاری و فنّاورانه (افزایش فقر، دسترسی ناکافی به مسکن و خدمات شهری و مسکن غیررسمی، سیستم حمل‌ونقل ناکافی و نارسایی در زیرساختار اصلی شهری، مشکلات آب شرب، آلودگی هوا، مشکلات مدیریتی، زیست‌محیطی، اوقات فراغت، ترافیک، مهاجرت) مواجه ند و از سویی در مواجه با تحولات سریع فناوری در عصر چهارم قرارگرفته اند طبیعتا این مسایل دغدغه های فراوانی نه تنها برای شهروندان بلکه برای مدیران و دست اندکاران کشوری و مدیران شهری بوجود آورده است بنابراین اتخاذ رویکردی که بتواند در عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات توانایی پاسخگویی به نیاز شهروندان فرامدرن را داشته باشد؛ و در عین حال بتواند اصول پایداری را در بسترشهرها عملی کند؛ نیاز اجتناب ناپذیرشهرهای آینده است، بنابراین بر اساس چالشها و فرصتهای پیش رو ناشی از شهرهای آینده دانشکده علوم جغرافیایی بر آن است مصادف با بزرگداشت روز آینده در دنیا(۱ مارس) در قالب نخستین کنفرانس ملی «روز آینده، شهر آینده» یافته های جغرافیدانان و دیگر رشته های مرتبط با کنفرانس را در روزدهم اسفند ماه سال جاری به حضور رشتهها و گرایشهای مختلف علوم جغرافیایی در دانشگاه خوارزمی را برگزار کند.
